Στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» ο επισκέπτης μπορεί να δει κατά τη διάρκεια της Αποκριάς τρεις από τις πιο όμορφες παραδοσιακές αποκριάτικες φορεσιές.
Αυτοί είναι οι συμβολισμοί και οι ιστορίες που τις συνοδεύουν, μια και τίποτα πάνω τους δεν είναι τυχαίο. Πηγή: www.lifo.gr
- Φορεσιά από τον Σοχό
- Κορδελάτος από τη Νάξο
- Γιανίτσαροι και Μπούλες
Οι μεταμφιεσμένοι του Σοχού λέγονται «Καρναβάλια»,
με ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της φορεσιάς τους να είναι οι πολύχρωμες προσωπίδες, οι οποίες καλύπτουν ολόκληρο το κεφάλι, αφήνοντας μια σχισμή στα μάτια και μια στο στόμα. Πρόκειται για κατασκευή από μαύρο μάλλινο ύφασμα ή ακατέργαστο δέρμα μαύρου τράγου, με έντονη διακόσμηση από πολύχρωμα σχέδια, κυρίως γεωμετρικά, σε λεπτές ταινίες και σε συνδυασμό με χάντρες. Από καμία προσωπίδα, πάντως, δεν λείπει ο σχηματισμός του σταυρού, με κορδέλα στο μέτωπο, ως ένδειξη τιμής προς τον Άγιο Θεόδωρο, καθώς, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν εκείνος που με τους στρατιώτες του, ντυμένους με προβιές μαύρων τράγων, απελευθέρωσε τον Σοχό. Στην κορυφή της προσωπίδας δένονται πολύχρωμες κορδέλες, κομμάτια χαρτιού και μια ουρά αλεπούς, ενώ για να στέκεται όρθια, τοποθετούν στο εσωτερικό της κατασκευής ένα ξύλο, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι εντυπωσιακό. Επίσης, για μουστάκι χρησιμοποιούν λευκές ή μαύρες τρίχες από ουρά αλόγου. Η φορεσιά ανήκει στη Συλλογή του Λυκείου των Ελληνίδων.
Οι Κορδελάτοι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος ενός περιοδεύοντος θιάσου
ο οποίος ονομάζεται «μπαϊράκι» και αποτελείται από τον αρχηγό του, τον μπαϊρακτάρη, έναν άνδρα μεγάλης ηλικίας, ο οποίος κρατά το λάβαρο της Αποκριάς, μια σημαία του χωριού που στην κορυφή της έχει έναν σταυρό κι ένα μήλο, από τους λεβέντες, νέους με στολή τσολιά που στην πλάτη τους κρέμονται πολύχρωμες κορδέλες και μαντήλια, τους ληστές, τους μοσκάρους και, τέλος, τα όργανα.
Ξημερώνει προτελευταία Κυριακή της Αποκριάς στη Νάουσα.
Ο χτύπος του νταουλιού ακούγεται από μακριά να πλησιάζει αργά και ρυθμικά. Κάποιος ανοίγει ένα παράθυρο και φωνάζει : «Πηγαίνουν να μάσουν τους Γιανίτσαρους και τις Μπούλες». Το τελετουργικό της ημέρας έχει ξεκινήσει ήδη… Ο Γιανίτσαρος, ντυμένος ήδη από το χάραμα, με το άκουσμα των οργάνων αποχαιρετά τους οικείους του που τον βοήθησαν να ντυθεί και βγαίνει στον δρόμο. Με ένα τίναγμα του κορμιού του κάνει τα πολλά νομίσματα του στήθους του να ηχήσουν παντού. Το μπουλούκι που τον περιμένει απαντά στον χαιρετισμό με τις ίδιες κινήσεις. Στην εξώπορτα θα κάνει τρεις φορές τον σταυρό του, θα ζευγαρώσει με κάποιον άλλο και ανά δύο θα συνεχίσουν για τον επόμενο Γιανίτσαρο.